Nestorix - We maken allemaal wel eens gebruik van een ervaringsdeskundige. Iemand die ervaring heeft met iets wat we zouden willen gaan doen. Tegenwoordig is dat heel makkelijk. Je hoeft maar wat op internet te surfen en over bijna alles is wel een commentaar of een beoordeling te vinden. Een film die je overweegt te gaan zien, een hotel dat je wilt boeken, een apparaat dat je zou willen aanschaffen of een dakdekker die je wilt inhuren. Gratis en voor niets kun je je laten overstelpen met adviezen.

Ook de gemeente laat zich adviseren over haar plannen en voornemens. Zo zijn er in Utrecht bijvoorbeeld vijftien organisaties die de gemeente gevraagd en ongevraagd advies geven over het sociale beleid. Cliëntenraden (vaak wettelijk voorgeschreven) zoals bij de sociale dienst maar ook organisaties zoals het Cosbo (belangenbehartiging voor ouderen) en het Solgu (voor de belangen van mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking) zitten op het vinkentouw om het gemeentelijk beleid kritisch te volgen.

Alles bij elkaar kosten die adviesorganen ruim een miljoen euro per jaar en dat bedrag wil de huidige coalitie met ongeveer een kwart verlagen. Vanzelfsprekend wordt er in de stukken die de raadscommissie deze week bespreekt, uitgebreid ingegaan op de inhoudelijke argumenten om een aantal van die adviesclubs samen te voegen maar het is duidelijk dat het financiële argument een belangrijke drijfveer is.

De decentralisatie van jeugdzorg, de wet maatschappelijke ondersteuning en de nieuwe participatiewet hebben het sociale veld natuurlijk flink op z’n kop gezet. Op zich is de gedachte dat in die nieuwe situatie ook de advisering door gebruikers en betrokkenen anders en wellicht minder versnipperd georganiseerd zou kunnen worden niet zo vreemd.

Daarentegen is het juist in een tijd dat er zoveel veranderingen tegelijkertijd plaatsvinden, belangrijk om goed zicht te houden op de gevolgen van die veranderingen voor alle betrokkenen.

Inmiddels wordt, zoals overigens te verwachten was, duidelijk dat nieuwe wetten, net als nieuwe bezems, weliswaar schoon vegen maar dat er her en der het nodige in de kliko verdwijnt wat niet de bedoeling was.

Die miljoen euro lijkt veel geld maar dat bedrag, voor de inzet van honderden ervaringsdeskundigen die voor een “habbekrats” hun kennis en inzet beschikbaar stellen, valt in het niet bij de kosten van het leger dik betaalde adviseurs dat wordt ingevlogen om het beleid tegen het licht te houden. Hier zou goedkoop wel eens duurkoop kunnen zijn.

Wellicht dat de raadsleden ook dat argument willen meewegen in hun beoordeling van de plannen van het college.