Nestorix - De stoelendans van de raad

Nestorix - Eens in de vier jaar mogen wij met zijn allen op woensdagavond om 21.00 uur de muziek stil zetten bij de stoelendans die we gemeenteraadsverkiezingen noemen. Dit jaar strijden er 385 stadsgenoten om een plekje op één van 45 stoelen die de Utrechtse gemeenteraad rijk is.

In theorie heeft iedere kandidaat dus een kans van 1 op 8 om zich de komende vier jaar gemiddeld ruim twintig uur per week in te zetten voor het bestuur van de mooiste stad van ons land. Nu geldt natuurlijk niet voor al die kandidaten dat ze op een raadszetel willen gaan zitten. Ik zie bijvoorbeeld Hans Spekman, die als lijstduwer op lijst van PvdA staat, nog niet in de gemeenteraad stappen en datzelfde geldt ongetwijfeld ook voor vele andere lijstduwers.

Anders ligt dat natuurlijk bij de aanvoerders, de lijsttrekkers. Ik heb ze allemaal aan het woord gezien en gehoord tijdens het finale verkiezingsdebat in TivoliVredenburg. De apotheose van pakweg vier weken folders uitdelen, wijk- en doelgroepsdebatten voeren onder het motto 'wat doet u straks voor mijn wijk of doelgroep' en vooral veel kou lijden op tochtige markten en straathoeken.

Campagne voeren was, zeker dit jaar, niet voor watjes.

Debat
Logischerwijs vraag je je na afloop van zo’n debat af wie er volgens jou uiteindelijk als winnaar uit de bus is gekomen. Kun je zo’n debat met al die lijsttrekkers eigenlijk wel winnen?

Bij een 1-op-1-debat wil het nog wel eens duidelijk zijn wie er als winnaar kan worden aangewezen, maar bij een debat als maandagavond vind ik dat niet simpel. Verschillende deelnemers hebben zo af en toe wel eens een snedig of origineel moment of een scherpe formulering, maar terugkijkend is het toch weer heel veel van hetzelfde. Om met Maarten van Ooijen te spreken: “Wie kan er het verst pissen”.

Iedereen wil van het gas af, maar breekt zijn nek over de kosten. Iedereen wil woningen voor al die mensen die hier willen of moeten wonen, maar loopt vervolgens vast in het behoud van groen en/of bereikbaarheid.

Voor mij sprongen er een aantal figuren in positieve dan wel negatieve zin uit. Maarten van Ooijen van de ChristenUnie leverde, zoals we inmiddels van hem gewend zijn, een combinatie van helder formuleren en passie af. Weten waar je over praat en zo af en toe een beetje humor werkt.

Wat een verschil met het dedain dat door Chris Nyqvist van de Seniorenpartij werd uitgestraald. De oud-wethouder van Den Haag en oud-voorzitter van de gelijknamige FC, die ooit met een gouden handdruk bij de VSN (openbaar vervoerbedrijf) aan de kant werd gezet, was zo blijkbaar zo overtuigd van zijn topkwaliteiten dat hij nauwelijks de moeite nam om zich een beetje in te spannen. Wat mij betreft is het Haagse bluf en dan ook nog ver over de datum.

Ik hou er wel van als er af en toe een beetje vuur afspat, maar wat dat betreft kwam ik te weinig aan mijn trekken.

Heleen de Boer (GroenLinks) en Klaas Verschuure (D66) kwamen een beetje los yoen het ging over de woningmarkt en VVD en Denk kregen heibel over een uitspraak van een Denk-kandidaat, maar verder was er weinig vuurwerk.

Niemand werd echter vergeten. Ook Marcello (lijst 15) niet. Hij heeft weliswaar geen partijprogramma, maar mocht wel even zijn wensen en ongenoegen uiten. In ieder geval leverde deze avond hem eindelijk een, al zo lang gewenst, optreden in TivoliVredenburg op, al was het dan niet zingend.

Cees Bos (Stadsbelang) kreeg alvast zijn gratis avondje in de muziektempel die hij elke andere Utrechter ook zo graag wil geven, als beloning voor de 45 euro die we er als Utrechters elk jaar in stoppen.

En nu zijn wij aan het woord. Gewapend met het rode potlood mogen wij onze keus maken.

Ik weet niet of u iets aan het debat gehad heeft, maar ga in ieder geval stemmen, zodat die 45 stadgenoten die de volgende ochtend op de raadszetels gaan zitten het gevoel mogen hebben dat ze voldoende mandaat hebben gekregen om vier jaar vol overgave aan de slag te gaan.