Nestorix - Komend pinksterweekend is het twee maanden geleden dat we naar de stembus zijn getogen om een nieuwe gemeenteraad te kiezen. De afgelopen twintig jaar duurde het gemiddeld een week of zeven om tot een nieuw college van B&W te komen. Waarom duurt het deze keer zo veel langer?

Je zou zeggen dat het met slechts een triootje van partijen rond de onderhandelingstafel toch een stuk makkelijker zou moeten gaan dan in combinaties van vier of zelfs vijf partijen zoals we die in het verleden wel gekend hebben. Wat zijn die jongens en meisjes allemaal aan het doen in die 'achterkamertjes'?

Natuurlijk maken ze het zichzelf onnodig moeilijk door gesprekken in de wijken te houden. Het lijkt allemaal heel democratisch maar het levert voor een partij, die voor de verkiezingen het huiswerk goed gedaan heeft, natuurlijk niets op wat men al niet weet. Bovendien hebben de Utrechters die daarbij komen opdraven hun mening al veel vaker kenbaar gemaakt. Al was het maar tijdens de wijkdebatten voor de verkiezingen en vervolgens bij de verkiezingen. Daarvoor zijn ze immers naar de stembus gegaan.

De drie partijen, GroenLinks, D66 en ChristenUnie hebben alle drie enthousiast campagne gevoerd met een verkiezingsprogramma vol met ideeën voor de toekomst van de stad Utrecht. Normaal gesproken mag je dan ook verwachten dat de gesprekspartners, ieder met zijn eigen programma in de hand, gaan proberen een akkoord te sluiten waarin elk van de partijen voldoende stof vindt om zijn  kiezers te kunnen zeggen dat er heel veel binnengehaald is. Zo werkt dat immers in onderhandelingen. Kijken wat je zelf kunt binnenhalen maar ook de ander iets gunnen.

Misschien dat het feit dat er twee hele grote partijen aan tafel zitten wel tot problemen leidt. GroenLinks en D66 weten dat de kiezer er voor gezorgd heeft dat ze zonder elkaar niet kunnen regeren. Dan kan tot een soort poker leiden waarbij men 'rustig' afwacht tot de ander het zodanig zat wordt dat hij toegeeft. Er is immers toch geen alternatieve combinatie mogelijk.

Dat de stad gedurende al die weken met een stadsbestuur zit dat geen beslissingen kan nemen over de toekomst van de stad is blijkbaar geen reden om haast te maken. Misschien is dat juist wel het achterliggende probleem. Uiteindelijk hebben ze wellicht geen idee hoe ze de zo vaak gepredikte groei van de stad in fatsoenlijke banen moeten leiden zodat het ook nog een beetje leuk blijft voor de huidige Utrechters.

Dat snap ik overigens best. Ik zou ook niet staan te springen om een 'onmogelijke' opdracht uit te voeren. Maar wie A zegt moet nu eenmaal ook B zeggen. Dat is de consequentie van meedoen in de politiek, zeker als je zoveel zetels binnen sleept.

Het feit dat D66-wethouder Kreijkamp geen zin heeft om op witte rook te wachten en volgende week alvast afscheid neemt van zijn functie, stemt mij niet hoopvol wat betreft een snel resultaat van het politieke triootje.