Nestorix - Andre en Istvan

Nestorix - In de afgelopen twee weken, die voor mij voornamelijk werden bepaald door stevige koortsaanvallen en tussendoor wat langs het nieuws zappen (vandaar mijn afwezigheid op deze plek), werd mijn beeld voornamelijk gevuld door de enorme stroom vluchtelingen die Europa binnenkomen en alle politieke commentaren daarop. 

Beelden uit Griekenland, Servië, Hongarije en natuurlijk ons eigen land. Vooral de beelden uit Hongarije maakten veel indruk op me. Daar was een reden voor. Ik was nog maar een klein mannetje van 6 toen ik voor het eerst echt geconfronteerd werd met het begrip vluchteling. Het was Kerst 1956. In onze kleine woonark aan de Scheendijk in Breukelen, waar ik met mijn vader en moeder woonde, werd de ruimte en het Kerstdiner opeens gedeeld met twee grote jongens. Jonge mannen van 19 jaar: Istvan en Andre. 

Mijn vader had zijn kersverse jonge collega’s die op de smelterij van staalfabriek Demka onder zijn hoede geplaatst waren, voor de Kerstviering mee naar huis genomen. Even weg uit hun vluchtelingenpension in de stad. 

Twee hele grote broers die ik niet kon verstaan maar die wel met me wilden schaken en me slimme zetten leerden. Die via alle huishoudelijke artikelen die we in huis hadden, probeerden uit te vinden hoe we dingen noemden. Zo weet ik nog dat 'kroemplie' het Hongaars bleek te zijn voor aardappel en dat het feit dat een bus waarmee je naar de stad reed net zo heette als een bus waar je koffie in stopte, voor hen onbegrijpelijk was. 

Inmiddels zijn beiden als gelukkige opa’s in Nederland gestorven na carrières in de metaal en in het vervoer. Altijd hebben we contact gehouden en opeens zijn ze weer heel dichtbij als ik op het journaal twee Syrische studenten door Zwolle zie lopen in de hoop dat ze hier hun studie kunnen afmaken. 

Weg uit een land dat verscheurd wordt door oorlog en andere gruwelen. 

Natuurlijk valt er van alles te zeggen over de opvang van zoveel ontheemden in een klein rijk land, de verdeling over Europa en opvang in de regio. We leven immers niet meer in 1956. Eenvoudige oplossingen bestaan niet. Maar ergens in mijn achterhoofd blijven bij deze discussie Andre en Istvan hangen. Zo kan het ook.