Nachtfotograaf - Reflectie in de horeca (3)

De Nachtfotograaf - De reflectie van de Schouwburg heeft het bezoek aan Villa Orloff erg vruchtbaar gemaakt. Daarom ga ik op zoek naar horeca met interessante overburen. Als die overburen ook nog een beetje in het licht staan, moet dat een mooie reflectie kunnen opleveren. 

In Nederland is er een soort verbond tussen kroeg en kerk, en niet alleen in Nederland. In veel plaatsen zit er een kerk en een kroeg aan hetzelfde plein, maar er is geen enkele horeca te vinden die ’s nachts onze Dom mooi reflecteert. Ook de andere kerken vind je niet echt terug in de reflectie van de horeca. Alleen de Catharinakathedraal is een uitzondering.   

De enorme muren reflecteren in de kleine ruiten van De Drie Dorstige Herten. Dat is een klein proeflokaal, dat zich niet alleen in de reflectie onderscheid van de andere kroegen. Al sinds de opening hebben ze regels die doen denken aan de coronaregels. Om het huislijke karakter van het proeflokaal te bewaren serveren ze alleen de zittende gasten. Als alle stoelen en krukken bezet zijn, is het café vol en worden andere gasten verzocht een andere keer terug te komen.   

De foto van de Drie Dorstige Herten heb ik gekozen als inzending voor de ledenexpositie van Kunstliefde. Het thema is Going On, zoals we allemaal graag weer door willen en zullen gaan. Alle partijen op de foto willen weer verder gaan. Je ziet niet alleen het café in de startblokken, maar ook de kerk zal wel weer graag meer dan de dertig bezoekers willen ontvangen. Ook zie je in de reflectie de welkomstvlag van het museum Catharijne Convent hangen.   

Als ik op een zonnige dag in de Drie Dorstige Herten ben, zit ik op ongeveer dezelfde plek als waar nu m’n statief staat. We hebben een plankje met hartige hapjes, waaronder droge worst uit m’n geboortestreek. Daar hoort natuurlijk een lekker biertje bij, en daarvoor is de keuze voorspelbaar.

Ze hebben namelijk de Scheerse Trippel van de brouwerij Mommeriete. Het is een abdijbier genoemd naar de het landgoed waar ik als kind door de bossen zwierf, en bij de brouwerij in Gramsbergen heb ik vorig jaar nog aan het water geluncht met m’n vader.