Het is alweer een aardig tijdje geleden dat ik voor een reportage in het Utrechts Nieuwsblad een avondje mee reed met de ambulance. Terug op de ambulancepost hoorde ik twee medewerkers van een andere ziekenauto vertellen over een zelfmoord op de Van Lieflandlaan.

Iemand was van een van de hoge flats daar afgesprongen. Mijn ambulance was er niet naartoe gestuurd, of dat bewust was omdat er een journalist aan boord was, dat weet ik niet.

De zelfmoord werd niet in de reportage opgenomen. Dat deed je niet. Er was een ongeschreven code dat een zelfmoord niet in de krant kwam. Alleen als er een heel goede reden was (veel mensen zagen het gebeuren, anderen raakten erbij gewond) kon er een berichtje af.

Toen dan ook later een man uit De Bilt van de Domtoren sprong en dat vrijwel ongemerkt gebeurde, hij kwam in het steegje naast de toren terecht, besloten we op de redactie dat we daar niet over zouden berichten. Dat RTV-Utrecht dat diezelfde avond toen wel deed vonden wij maar vreemd en we spraken er schande van.

Vanochtend staat in de krant dat op de Van Lieflandlaan opnieuw iemand van een flat is gesprongen. Het is een klein berichtje in het AD/UN, maar wel op de voorpagina. Of er reden is om het te plaatsen? Vorige week bij de zelfdoding van een vrouw op het Domplein kon de krant er niet omheen, er waren zelfs verslaggevers die het hoorden gebeuren.

Maar is er nu reden om het te melden? Bij het bericht wordt niets gezegd over maatschappelijke onrust, dat er anderen bij waren die het hebben zien gebeuren. Maar waarom haalt het de krant dan? Omdat de tijden zijn veranderd, misschien?! Er is haast om nieuws zo snel mogelijk te brengen. Nadenken over wat het nut ervan is telt niet bij de wedstrijd die nieuws heet te zijn.

Maar gek genoeg, vanochtend nog even gekeken bij RTV-Utrecht en bij internetkranten DUIC en de Stad Utrecht, daar lees je er (nog?) niets over.

Ton van den Berg

Reageren? Stuur een e-mail: klikhier

MediaZaken is een column die onregelmatig ingaat op wat in de media speelt.