Rene van Maarsseveen - Maandag waren het vijf man. We zouden naar Utrecht gaan. Dinsdag waren het er acht. Woensdag werd het met tien man een tuin in Bilthoven. Donderdag toch met twaalf man naar Utrecht. Vrijdagochtend zijn het er veertien. Sommige zullen met de trein gaan, anderen gaan met de fiets. Vrijdagavond wordt het toch nog met zestien man bij één van de vrienden in Maarsbergen.

Zaterdag rond twaalf uur blijkt de groep te groot en te gevarieerd geweest voor een soepele afspraak. Zes vrienden zijn toch naar Utrecht gegaan, een paar zitten in een plaatselijk café en twee zijn thuis gebleven. Het zal het hete weer zijn geweest, de spanning rond een eenmalige happening en de keuze tussen het evenement of het samenzijn. Uiteindelijk zit ik met twee vrienden in Maarsbergen. We vermaken ons gelukkig prima met ons drieën.

Sporza

Tijdens de toerrit door Utrecht lopen we tussen tuin en woonkamer. We schakelen tussen NOS en het Belgische Sporza. Al snel wordt het definitief Sporza. Hoe kan een, nota bene Utrechtse, regisseur continue een statafel met Dionne de Graaf in beeld houden. We willen de Franse beelden van Utrecht zien. Niet het ‘beelden van gelul’, zoals één van de vrienden het noemt. Ergernis.

De herkenbare beelden van Utrecht maken veel goed. De bocht van de Biltstraat/Kruisstraat komt meerdere keren prachtig in beeld. De Tolsteegsingel, de Balijelaan, elke straat op de route komt meerdere keren duidelijk in beeld. De beelden vanuit helikopter maken het beeld van Utrecht, dat de wereld over gaat, compleet.

Christo en Jeanne-Claude

Na een aantal ritten wordt het wat eentonig voor iemand als ik, die geen echte wielerfan is. Met het ritschema bij de hand kan ik af en toe de tuin in een boek. Ik ben ‘In/Out Studio’ aan het lezen en bekijken. Het is een boek over, en vol foto’s van, de inpakkunst van Christo en zijn vrouw Jeanne-Claude. Het toeval wil dat ik geen beter boek had kunnen kiezen dit weekend.

De projecten van het echtpaar Javacheff, de achternaam van Christo, kostten altijd jaren van organisatie. Na 24 jaar overleg met gemeenteraden, ambtenaren, banken, commissies en allerlei andere bobo’s kreeg Christo in 1994 toestemming het Duitse Rijksdaggebouw in te pakken. Het kostte hem 15 miljoen dollar. Na twee weken en 5 miljoen bezoekers werd het weer afgebroken.

De twaalf jaar en miljoenen van de Grand Départ 2015 vallen in het niet als ik lees over de 26 jaar en 21 miljoen om het Central Park in 2005 aan te kleden met ruim 7000 poorten van 5 meter hoog. Enige verschil, wat veel mensen niet weten, is dat Christo alles zelf betaalde, zonder donaties, sponsors en dergelijke. Het echtpaar verdiende de investeringen van al hun projecten terug met verkoop van schetsen, tekeningen en foto’s van de projecten en merchandising.

Ton Dumoulin

16.20 uur ga ik naar binnen. Het ritschema meldt dat Dumoulin zo dadelijk gaat starten. Even voel ik jeugdnostalgie. Alsof ik naar Ard en Keesie zit te kijken volg ik de eenzame strijd van de Nederlandse kanshebber op zege, volgens de kranten de afgelopen dagen. Ongemerkt neemt spanning bezit van me. Het kost me moeite geen aanval te doen op de chipsbak. Een kwartier later is het voorbij, acht seconden te weinig voor een overwinning. 

Roze doek

Terwijl ik terugloop naar mijn boek in de tuin, vraag ik me af wat er met de gele doeken van de Grand Départ gebeurt.  Twee jaar geleden was ik betrokken bij activiteiten rond het Werk van Maarsseveen. Pascal van Droogenbroeck, één van de culturele initiatiefnemers, had de roze doeken van de Giro d’Italia gekregen. Die toer was kort daarvoor in Utrecht gefinisht. De grootste plannen met de doeken konden door politiek gekonkel niet worden uitgevoerd. Uiteindelijk werd door een internationaal gezelschap jongeren, met een deel van die kilometers roze doek, het ‘Fort’ ingepakt.

Inpakken Fort Werken van Maarsseveen. Foto: Maarsseveen

Ik pak het boek over Christo weer op. Even kijk ik voor me uit terwijl een zacht windje met de hete zonnestralen vecht. Het was een mooie zaterdag voor mij. Cultuur met een vleugje memory lane.

De nabeschouwing, voor we gaan barbecueën met een aantal mensen uit de straat, bekijken we ook op Sporza. We genieten nog een keer van de Franse impressie van de toerstad 2015 en het commentaar van de Belgen. Ze zijn evenals vele andere buitenlandse journalisten van Utrecht gaan houden. Het was ook een prachtige zaterdag voor Utrecht.