Engelman - Vage vlekken op Vredenburg

Louis Engelman - Op een doordeweekse dag sta ik op het Vredenburg tegenover de ingang van Hoog Catharijne. In de nieuw aangelegde bestrating probeer ik de mozaïekfiguren te onderscheiden die door kunstenares Jennifer Tee zijn ontworpen. Het enige wat ik zie zijn een paar vage contouren.

Mijn belangstelling voor de nieuwe bodembedekking van het plein wordt opgemerkt door een echtpaar van middelbare leeftijd. Ze komen naast me staan en kijken mee naar het eerste deel van het mozaïek.
‘Je ziet er helemaal niks van’, zegt de vrouw.
‘Alleen een paar vlekken’, vult de man aan.

Naast ons zijn de stratenmakers bezig op het tweede deel van het plein. Ze sluiten met grote precisie de duizenden baksteentjes op elkaar aan zoals de kunstenares dat heeft bedoeld. Ik wijs naar de tekening van een vis op het dundoek aan de omheining. ‘Zo zou het moeten worden.’

‘Nou, mooi niet’, antwoordt de vrouw. ‘Niet te herkennen.’ Dan richt ze haar blik omhoog naar de appartementen boven de winkels. ‘Misschien is het het van bovenaf wel zichtbaar.’
Haar man schudt z’n hoofd. Hij ziet er nu al geen heil meer in. Bovendien maakt hij zich zorgen over de vlekken die de viskramen op marktdagen op de bestrating hebben achtergelaten. ‘Hoe gaan ze dat straks weer schoon gaan maken?’

Begin dit jaar maakte de gemeente bekend dat het Vredenburgplein wordt bestraat met 490.000 granieten tegeltjes in tweeëndertig verschillende kleuren. Als eind dit jaar alle steentjes zijn gelegd moeten onder meer een vis, een stuk kaas, olijven, croissant en artisjok te herkennen zijn. Dingen die je ook op de markt tegenkomt’, aldus het stadhuis.

Het ontwerp van Jennifer Tee werd verkozen uit vijf geselecteerde inzendingen. In een publieke verkiezing gaf meer dan de helft van de ruim tienduizend Utrechtse stemmers de voorkeur aan het mozaïek.
Volgens de gemeente benadrukt Tee de lange geschiedenis van het Vredenburg als marktplein. Daar wordt aan toegevoegd dat de kunstenares ‘bij het uitwerken van het schetsontwerp heeft gekeken naar de afmetingen, kleuren en plekken van de objecten op het plein, zodat ze vanuit verschillende gezichtspunten goed zichtbaar zijn.’

Nu blijkt dat laatste niet zo duidelijk uit te pakken. De gekleurde granieten steentjes onderscheiden zich nauwelijks van de grijze klinkers. Wat de vraag oproept of wel de juiste stenen worden gebruikt. Dus wil ik van wethouder Everhardt weten of de uitvoering conform de bedoeling verloopt en of hij het mozaïek zelf voldoende zichtbaar acht.

Zijn woordvoerder Martijn van Raay meldt per omgaande dat het werk aan de mozaïekvloer op het plein ‘volgens schema’ verloopt. Hij voegt daaraan toe: ‘De stenen die gebruikt zijn, zijn volledig volgens het definitief ontwerp en dus de kleurstelling zoals dat gepresenteerd is in februari 2018.’

Ook stelt hij dat het kunstwerk vanuit verschillende standpunten ‘beleefbaar’ is. ‘Voor de bewoners in de appartementen leveren de figuren in de bestrating een mooi totaalbeeld op en een verrijking van de woonomgeving. Maar ook voor voetgangers zijn de figuren zichtbaar, maar meer als afzonderlijke figuren.’

Op mijn vraag hoeveel het kunstwerk heeft gekost, meldt de voorlichter: ‘Voor de verharding van het Vredenburgplein, inclusief het kunstwerk, 2 miljoen euro.’