De IJzeren Man: Vladimir-light
Gepubliceerd: maandag 23 maart 2020 22:39
Raymond Taams - Maandagavond 13 december 1993: de IJzeren Man was twaalf jaar oud en keek naast zijn moeder op de bank naar het Achtuurjournaal. In Rusland, dat sinds twee jaar een democratie was, waren parlementsverkiezingen geweest, vertelde de nieuwslezer. Er werd geschakeld naar Moskou, waar correspondent Peter d'Hamecourt onder een donkere hemel met zijn rug naar een verlicht Kremlin stond.
Grote winnaar van de verkiezingen was de ultranationalist Vladimir Zjirinovski, berichtte Peter d'Hamecourt, en, zo voegde hij eraan toe, als deze man over een paar jaar de presidentsverkiezingen zou winnen, was dat een rechtstreeks scenario voor de Derde Wereldoorlog. Zjirinovski had al laten weten dat hij Finland als eerste wilde inlijven.
Het bloed van de twaalfjarige IJzeren Man begon onaangenaam te borrelen. De beker sinaasappelsap in zijn hand stond hem opeens enorm tegen. “Wat is er jongen?”, vroeg mama bezorgd. “Denk jij ook dat er een Derde Wereldoorlog komt?, vroeg hij met een dun stemmetje. “Welnee, toen ik klein was, zeiden ze ook altijd dat er oorlog zou komen, maar dat is nooit gebeurd”, klonk het sussend.
Zondagmiddag 15 maart 2020: de IJzeren Man wandelde over de Utrechtse Croeselaan. “De scholen gaan drie weken dicht”, hoorde hij een voorbijfietsende vader tegen zijn dochtertje zeggen. Voor de coffeeshop stond een lange rij wachtenden, en de Albert Heijn aan de Vondellaan maakte bij binnenkomst een geplunderde indruk. Ietwat beverig wist de IJzeren Man een plastic verpakking makreelfilet en twee stronken witlof te bemachtigen.
Onder invallende duisternis liep hij over de Rijnlaan naar huis, mensen passeerden haastig, de straatlantaarns waren nog niet aan. Klauwend naar geruststelling kwamen zijn gedachten op Vladimir Zjirinovski. Uiteindelijk was er een hele andere Vladimir president van Rusland geworden. De dag erop maakte deze Vladimir bovendien bekend tot 2036 te willen blijven. Hopelijk lijkt het coronavirus op langere termijn meer op Poetin dan op Zjirinovski, dacht de IJzeren Man. Wel vervelend, maar niet onoverkomelijk.