Binnendijk – Te vroege coronabevrijdingsborrels

Dik Binnendijk – In onze anderhalvemetersamenleving vluchten we - met een harde lockdown aan onze kont, een zoom- of FaceTime-kerst, veel huidhonger en vuurwerkloos - 2020 uit. Geen vuurwerk vind ik niet erg. Ik heb er nooit wat mee gehad. Zo’n zestig jaar geleden heb ik ooit voor zestig cent rotjes gekocht. Daarna nooit meer.

Dat we dit jaar nog een keer in een lockdown zouden komen, had ik absoluut niet verwacht toen ik in juli tweemaal aanwezig was op een ‘coronabevrijdingsborrel’. Deze titel is bedacht door iemand van de VWN, de club van wetenschapsjournalisten en -voorlichters. Zo’n 350 mensen zijn lid, maar bij excursies, borrels of op de algemene ledenvergadering (ALV) komen hoogstens dertig personen opdraven.

In de periode van de eerste ‘intelligente’ lockdown ontstond via de VWN discussie groepsmail het idee om - zodra het weer kon - elkaar weer eens te zien. Over wie komt en vooral over het ‘waar borrelen we’ zijn zeker zo’n honderd mails rondgegaan. Al vrij snel werd het duidelijk dat we de borrel moesten houden in Utrecht, voor iedereen in het land per openbaar vervoer goed te bereiken. Bovendien wordt de ALV meestal ook in Utrecht gehouden in een zalencentrum op de Mariaplaats.

Maar daarna kwam de mailronde over een geschikte borrelplaats ‘in de natuur’ dicht bij het station, die prima voldeed aan de anderhalvemetersamenleving. Het terras van Roost aan de Singel in Park Paardenveld (Wijk C) was te klein. Terrassen in het Grift-, Juliana- of Wilhelminapark waren te ver weg. We zijn uiteindelijk naar het pop-up strand bij Villa Jongerius aan het Merwedekanaal gegaan. Dit was redelijk beloopbaar vanaf het station. Daar is dus de VWN-Zomerborrel gehouden. Blijkbaar vond het bestuur dat een veiliger naam dan de VWN-Coronabevrijdingsborrel. Het was zonnig, warm en er was een grote opkomst: rond de veertig mensen.

Die naam ‘coronabevrijdingsborrel’ vond ik wel aardig, dus ik dropte hem bij onze Buurtgroep Wijk C West. In normale tijden hebben we op de laatste vrijdag van de maand van vijf tot zeven uur onze traditionele buurtborrel. Ik organiseer die meestal en laat de posters drukken. Saskia zorgt voor de uitnodiging aan buurtgenoten via de mail en Facebook. In de koude maanden borrelen we in een café. Maar zodra het buiten kan, heffen we een glas op een caféterras in onze wijk. Ieder betaalt haar of zijn eigen drankjes. Door de intelligente lockdown waren de kroegen een paar maanden dicht, dus de laatste borrel was al even geleden.  

Iemand van ons groepje kwam op het idee om onze CoronaBevrijdingsBuurtBorrel te organiseren in de Binnentuin. Daar houden we meestal ook elk jaar de buurtbarbecue. Elke deelnemer moest z’n eigen drank en stoel meenemen. Het werd een druk bezochte borrel; in totaal zijn zo’n vijfentwintig mensen langs geweest. Het was een beetje passen en meten tussen het groen, maar ‘langwerpig’ lukte de anderhalvemetersamenleving vrij goed. Alleen de stelletjes zaten bij elkaar. Ik heb voor de zekerheid foto’s gemaakt, zodat - mocht Covid-19/corona uitbreken - we iedereen konden achterhalen. Maar dat was niet nodig. Wel geven die foto’s soms een flink vertekend perspectief: alsof we bij elkaar op schoot zitten! 

Nu zo’n vijf maanden na die twee bevrijdingsborrels waart het coronavirus opnieuw stevig rond. We zijn er nog niet van bevrijd. Het wordt een mensenkarige kerst met misschien via een laptop of tablet op tafel iemand op afstand erbij ‘voor de gezelligheid’. Hou kerst, oud en nieuw 2020/21 veilig en intiem! Ook ik doe m’n best.