Binnendijk – Kerkelijke naweeën van 2022

Dik Binnendijk – Op werkdagen huppel ik elke ochtend kwart over negen een kwartiertje voor de televisie: mijn ochtendgymnastiek. Maar afgelopen donderdag lukte dat niet want ‘Nederland beweegt’ was geschrapt voor de uitvaart van de op oudjaar overleden paus emeritus Benedictus XVI op het Sint-Pietersplein in Rome. Toen ben ik maar even blijven hangen bij het voorspel van de uitvaartmis. Onwillekeurig moest ik ook weer even denken aan een korte, ‘kerkelijke’ ontmoeting en een bezoekje aan de Sint Augustinuskerk, allebei net voor kerst. 

“Meneer, meneer! Weet u hier een kerk in de buurt?” Een vrouw fietst met een flink vaartje mijn straat in. Met twee volle tassen boodschappen ben ik al vlak bij mijn huis. “Ja, de Jacobikerk, mevrouw. U fietst rechtdoor de straat uit. Ga linksaf de Sint Jacobsstraat in en dan ziet u de kerk aan uw rechterhand.” “Daar was ik net al. Die kerk is dicht.” Ik: “Er zijn nog twee andere kerken hier in Wijk C. Maar... de Westerkerk aan de Catharijnesingel is hotel Bunk geworden en de Augustinuskerk aan de Oudegracht wordt gerestaureerd en is dicht. Ik ben er eergisteren toevallig nog even binnen geweest.”

“U zult denken wat wil die vrouw met een kerk. Kijk, ik zit in de schuldsanering. Ik ben moeder van drie kinderen en ik heb gewoon geen geld meer om nog wat te kopen. Toen ik opstond vanochtend, dacht ik: misschien kan een kerk mij helpen! Dus ik ben op de fiets gestapt.” Ze zwijgt even: “Nou, dan ga ik maar verder.” “Sorry, maar hier in de wijk zijn verder geen kerken meer.” “Dag meneer.” “Succes, mevrouw!”

Terwijl ik mijn kerstinkopen uitpak - waaronder drie verschillende flessen Schotse malt whisky, een kerstbrood en een Biet Wellington – kom ik op nog drie of vier kerken richting Museumkwartier. Had ik haar geen geld moeten geven, zodat ze in ieder geval nog iets aan eten zou kunnen kopen? Dat laatste blijft verder de hele dag aan me knagen afgewisseld met de gedachte dat het eigenlijk wel een gek verhaal is. Maar misschien was ze echt zo wanhopig dat ze blindelings aan de kerkengeldfietstocht is begonnen. Hopelijk is het haar gelukt. Net ontdekte ik de website diaconie-utrecht-helpt. Dus zo gek was haar gedachte nog niet. 

Dat de vrouw voor een gesloten deur zou staan bij de Sint Augustinuskerk, was absoluut zeker. Dinsdagmiddag voor de kerst was er voor Wijk C-bewoners en parochieleden een rondleiding. Bij de rondleiding negen maanden eerder (zie deze Kiek op Utrecht - maart 2022) hoopte men dat met de kerst de eerste eredienst gehouden zou worden. Niets was minder waar. Men verwacht nu dat in mei 2023 de restauratie klaar is, als alles mee zit. Vorige keer was er nog iemand die vertelde over de restauratiewerkzaamheden aan het plafond. Nu vertelde niemand wat. Je kon een half uurtje in de koude kerk rondlopen en zien dat de vloer nog openlag. 

In de kerkelijke bijgebouwen, waar je ook via de Rozenstraat kunt komen, moet nog alles gebeuren. Blijkbaar heeft het kerkbestuur ingestemd met de bouw van onder meer een professionele keuken en een eetkamer voor het project ‘Eettafel Tinus’. Het idee is dat onder leiding van een kok elke dag een groep vrijwilligers kookt voor mensen ‘die niets hebben’, zoals daklozen, ongedocumenteerden en misschien ook voor ‘mijn’ fietsmevrouw en haar kinderen. Dat eten wordt in de eetkamer geserveerd. (Ongedocumenteerden zijn mensen die langer dan drie maanden in Nederland verblijven zonder een geldige verblijfsvergunning, 'illegaal' dus.) 

Een aantal ‘Eettafel Tinus'-vrijwilligers draait zich al warm bij de maaltijdgroep in de protestantse Jacobikerk. Elke tweede en vierde maandag van de maand (september t/m juni) kun je bij de huisjes - die aan de Sint Jacobsstraat aan de kerk vastzitten - voor 4 euro (en voor U-pashouders 2 euro) mee-eten. Toch zullen de Tinus-vrijwilligers blij zijn als ze terecht kunnen in hun eigen Augustinus-ruimte, want dan kunnen ze in principe elke werkdag gaan koken.