Binnendijk - Bellamytjes (26): Het kamertje – Peters zus

Bijna zeventien jaar heeft Dik Binnendijk in de Vogelenbuurt gewoond op Bellamystraat 11 bis. Zo’n zeven jaar huurde hij eerst een kamer bij ‘opoe’, zijn hospita. Na haar dood woonde hij vanaf mei 1977 met andere studenten in het bovenhuis. In de (onregelmatig verschijnende) serie ‘Bellamytjes’ haalt Dik herinneringen op uit die tijd.

Dik Binnendijk – Mijn herinneringen aan Meyske en haar kamertje schuiven nog even op. De reden kun je hieronder lezen. Nadat ik twee weken geleden mijn verhaal over Peter had ingeleverd bij de redactie, ging ik op bezoek bij mijn vroegere overbuurvrouw mevrouw K. (Bellamystraat 6). De laatste keer dat ik bij haar ben geweest, was in augustus 2021. Van haar en haar dochter Barbara heb ik het afgelopen jaar veel informatie gekregen over opoe en andere bewoners van de Bellamystraat die ik deels kon verwerken in mijn Bellamytjes. (Zie bijvoorbeeld: Binnendijk – Bellamytjes (10): “Ik leg het af daarboven!” | Nieuws030 - Nieuws030 )

Omdat mijn ex-overbuurvrouw niet zo handig is op internet, had ik tien geprinte Bellamytjes bij me. Ik had ook het verhaal over Peter en Youth for Christ (YfC) op papier mee willen nemen, maar dat moest nog gepubliceerd worden (Binnendijk - Bellamytjes (25): Het kamertje - Peter | Nieuws030 - Nieuws030). Ik herinnerde me dat we het een jaar geleden over het YfC-opvangcentrum hebben gehad op de Weerdsingel. Zij kende ook een jongerenbegeleider van het centrum, die is een paar keer langs geweest. Zijn naam wist ze niet meer.

Ik moet het toen al over Peter hebben gehad. Nu vertelde ik ook dat hij een zus had: Karin. Op een gegeven moment vroeg mevrouw K: “Wat is de achternaam van die Peter?” Ik: “L...” “Maar die Peter L. is bij ons thuis geweest. En zijn zus Karin was een vriendin van mijn dochter Hanna; zij kwam ook regelmatig langs.” Ik: “Ik heb nog een foto van Karin, gemaakt in de graskant van de Weerdsingel. Zal ik die voor u en Hanna afdrukken?” “Graag!” “En dan breng ik ook meteen mijn column over Peter langs.”

Dat deed ik drie dagen later.

Daarna kreeg ik ook weer een mail van Barbara. Ze was blijkbaar bij haar moeder geweest en had de columns op papier gelezen. Vooral het stukje over Peter had haar getroffen. Ze had ook contact gehad met haar zus Hanna over die tijd. “Mijn twee oudere zussen Hanna en Petra trokken zo nu en dan op met die jongens van het YfC-huis. Zoals mijn moeder al zei: Peter kwam ook bij ons thuis, net zoals Karin.” Volgens Barbara zaten Hanna en Karin bij elkaar in de klas van de 1^e Christelijke Industrie- en Huishoudschool (Oudenoord 26). “Ze gingen samen ook op vakantie. Ik kan me nog foto’s van ze herinneren in Londen.” De laatste keer dat Hanna en Karin contact met elkaar hebben gehad, was zo’n 35 jaar geleden.

“Hanna vertelde me ook dat ze met Petra en Peter ooit naar de EO Jongerendag is geweest,” schreef Barbara mij. “En wat ik me ook nog herinner, is dat Peter als volwassene gedoopt is in zwembad Ozebi (op de Biltstraat). Ze huurden het hele zwembad af voor zo’n doopdienst.” Door deze opmerking van Barbara herinner ik me vaag dat Peter me nog voor die doop heeft uitgenodigd. Maar ik ben niet gegaan. Of Peter toen al - of nog - bij ons in huis op z’n kamertje woonde, weet ik niet. Toch heb ik er vage beelden bij, maar ik denk dat ik zo’n doop ooit op televisie heb gezien. Iedereen staat in het water en dopelingen hebben witte kleding aan. Je wordt dan door de dominee of de voorganger en een helper achterover onder water geduwd. Dan kom je proestend boven en ben je gedoopt.

Bovendien ken ik Ozebi, dat als zwembad in 1986 werd gesloten. De laatste twee jaar heb ik er samen met een vriend elke dinsdagochtend vroeg gezwommen, voordat we aan het werk gingen. Absoluut ook een column waard vanwege de rituelen van onze medezwemmers toen!

Volgende keer: Bellamytjes (27): Het kamertje - Meyske