Binnendijk – Bellamytjes (1): Minoes

Bijna zeventien jaar heeft Dik Binnendijk op Bellamystraat 11 bis in Utrecht gewoond in de Vogelenbuurt. Zeven jaar woonde hij met z’n hospita, die door de hele buurt ‘Opoe’ werd genoemd. Na haar overlijden werd het bovenhuis verbouwd tot kamerbewoning, waar Dik tot juni 1986 eerst met z’n vijven en later met z’n vieren heeft gewoond. Eén van zijn beste vrienden – Gert – kent hij uit die tijd. In de (onregelmatig verschijnende) serie ‘Bellamytjes’ haalt hij herinneringen op uit die zeventien jaar Bellamystraat.

Dik Binnendijk – Van vriend en collega-columnist Frans (de Plakker) heb ik een tijd geleden een knipsel uit het AD gekregen over plekken, waar bekende films in Utrecht waren gedraaid. Daarin stond dat de film ‘Minoes’ was opgenomen in de Bellamystraat 11bis. Ik heb de Minoes-dvd gekocht en deze onlangs met Gert bekeken.

De familiefilm ‘Minoes’ uit 2001 is van regisseur Vincent Bal met in de hoofdrollen Carice van Houten en Theo Maassen. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Annie M.G. Schmidt. De centrale figuren zijn juffrouw Minoes (Carice) die van kat veranderd is in een mens (maar nog wel kopjes geeft) en de verlegen journalist Tibbe (Theo), dochter Bibi van de huisbaas en veel katten.

Gert en ik woonden allebei aan de achterkant van de bovenwoning Bellamystraat 11bis; Gert beneden en ik boven. We keken allebei uit op het platte dak van de garage die gebouwd is tussen de woningen aan de Bellamystraat, Duifstraat en Weerdsingel Oostzijde. De garage bestaat nog steeds. Ook nu zal dat platte dak ’s nachts een walhalla zijn voor naar elkaar blazende, miauwende en krijsende katten. Dus ik vermoedde dat ons uitzicht wel in beeld zou komen. Maar nee. In de studio was een dakpartij gebouwd waar je flink over moest klauteren: muurtje op, een rij dakpannen, de dakgoot, muurtje af. Voor katten geen probleem, voor ex-poes Carice wel een beetje.

In de film waren twee voor ons bekende beelden te zien die regelmatig terugkeerden. Zo was de buitentrap naar de voordeuren van 11 en 11bis te zien. Het andere shot was genomen in de gang van het bovenhuis, waar verschillende deuren op uit komen. Rechts zie je het hekwerk van de trap beneden naar de voordeur. Links de kamerdeur van Gert. Bij het draaien stond de camera ongetwijfeld in de vroegere slaapkamer van opoe, die later verbouwd is tot onze gemeenschappelijke douchecel. Gert dacht nog de kamer te herkennen van Inez die net als ik op de bovenverdieping woonde maar aan de straatkant. Ik twijfel er aan. Telkens - als we beelden van ons huis zagen - juichten we enthousiast als een stel kleine kinderen. 

Achteraf vond ik het aantal Bellamy-beelden teleurstellend. De kreet ‘opgenomen in Bellamystraat 11 bis’ zette me op het verkeerde been, want overduidelijk waren de meeste binnenopnames niet gedraaid in ons oude huis. En dat had ik als oud-radioman en omroepdocent natuurlijk kunnen weten. Er wordt ontzettend veel opgenomen, waarvan in de eindmontage maar een fractie - een minuutje - terechtkomt in de film, of tien seconden in een tv-item.

Het maakt voor een film niet uit waar iets wordt opgenomen als het maar passend is voor het verhaal. Zo herinner ik me nog heel goed dat ik twee uur heb moeten blauwbekken in een tochtig, Amsterdams kraakpand. Ik had een minirolletje als blote hoerenloper in een in Utrecht spelende tv-jeugdserie. Ik kwam nog geen twintig seconden in beeld.  

Waar alle buitenopnames voor Minoes zijn gemaakt: ook geen idee. Als enige herkende ik de ontluchtingspijpen van de IJ-tunnel in Amsterdam. En ik hoorde later dat er opnames waren gemaakt van een Amersfoorts plein.

Toch was Minoes absoluut een leuke film om te zien, waarbij Gert en ik zo nu en dan weer even terug waren in het huis waar we elkaar hebben leren kennen: Bellamystraat 11 bis.