De Nachtfotograaf - Nachtelijke sneeuwfoto’s maken is leuk, maar het is altijd zo koud. En het moet nu vanwege de gladheid ook nog op loopafstand zijn. Zo kom ik, een paar weken geleden, op het idee om vanuit een raam foto’s te maken. Ik gebruik m’n contacten met Hotel Mother Goose om foto’s van het Stadhuisplein te kunnen maken.

Het Stadhuisplein is het nieuwste plein van Utrecht. Pas in mei 2019 is het plein officieel geopend door burgemeester Jan van Zanen. In de volksmond wordt het al jaren zo genoemd, maar eigenlijk is het onderdeel van de Korte Minrebroederstraat. Een naam die maar weinig mensen kennen. Het officiële moment was onderdeel van de heropening van het gerenoveerde stadhuis. Ook is toen de ingang  van het stadhuis weer naar de voorkant verhuisd.   

Het hotel is zo goed als verlaten. Toch is er iemand aanwezig. Met de juiste mix van hulpvaardigheid, en mij m’n privacy gunnen, wijst ze me de juiste kamer, en hoe ik er moet komen. Ik ga met de lift naar boven, en dan nog een kleine trap naar de bovenste kamer.    

Hotel Mother Goose deelt samen met Ubica het gebouw van de oude matrassenfabriek die daar aan de Ganzenmarkt heeft gezeten. De horeca heeft de naam van de oude fabriek aangehouden. 

 

Het uitzicht van de bovenste verdieping is geweldig. Natuurlijk valt de Domtoren gelijk op, ook al staat die in de steigers, maar meer nog trekt de Domkerk m’n aandacht. Het immense gebouw rijst boven de besneeuwde daken van de binnenstad uit, en tekent donker af tegen de lucht met strooilicht. Het kerkraam reflecteert de lichten uit de omgeving, en soms straalt er licht van binnenuit.   

De Domtoren is altijd boven de stad uit te zien, maar de Domkerk is een stuk minder zichtbaar. Maar als je in het centrum ergens op een dak staat valt het schip veel meer op. Het trekt ook m’n aandacht als ik in het raam van de hotelkamer sta.   

Het hoge standpunt geeft me een mooie blik op de stad. Wel jammer dat ik niet zo makkelijk een meter naar links of rechts kan om de compositie te verbeteren.   

Het is vreemd om het plein zo rustig te zien. Er zijn wel mensen, het is niet helemaal stil. De gebruikelijke pizzabezorgers, wat wandelaars, met of zonder hond, en zelfs een jogger zie ik onder mij over het plein lopen.

Een bewoner komt thuis en rijdt een stukje door beeld als hij uit de Annastraat komt. Ik wil net m’n spullen inpakken als ik een andere nachtfotograaf zie. Het lijkt of hij een doorwerkpak aan heeft, dat je wel eens bij schippers of wegwerkers ziet. Met z’n camera op statief, richt hij de lens op de Schoutenstraat. Waarschijnlijk heeft hij de ramen van het nieuwe ’Twintig’ in de zoeker. Het café is nog nooit gewoon open geweest.  

Gelukkig ben ik niet de enige die z’n best doet om deze sneeuwnacht vast te leggen. Al doe ik het vanuit een mooie en warme hotelkamer.