De gemeente gaat erop toezien of woningen wel (kwalitatief) geschikt zijn voor splitsingen in meerdere appartementen/woningen. De regel dat wijken ‘op slot’ zitten voor omzetten en/of splitsen wordt opgeheven. In plaats daarvan komt de toetsing en een strakkere aanpak van huisjesmelkers. Dat zei wethouder wonen Paulus Jansen deze week in een gesprek met de Wijkraad Noordwest.

Journalist Marcel Reijmerink maakte een verslag van de vragen en antwoorden.

Ruim een decennium PvdA-woonbeleid heeft tot veel frustratie en onvrede geleid bij bewoners. Gaat een SP-wethouder hier verandering aanbrengen?

“Drie jaar geleden is er nieuw beleid (klik HIER) gekomen op woonomzettingen en splitsingen. Ik ben nu bezig een andere aanpak te kiezen. Klachten van bewoners hebben ons ook bereikt. Een herziening van het beleid is nu al nodig. Enkele contouren van het nieuwe beleid worden nu steeds duidelijker”.

Wat kunnen we dan verwachten? Voor veel bewoners is bijvoorbeeld nu onduidelijk wat nu het verschil is tussen omzetten en splitsen?

“Dat wil ik ook gelijk trekken. De effecten van beide zijn namelijk hetzelfde. Beide kunnen namelijk leefbaarheidsproblemen opleveren. Parkeerproblematiek (auto’s en fietsen), geluidsoverlast door wonen naast slapen, en verticale overlast: de bovenburen die door een ander leefritme en door de houten vloeren veel klachten bij de benedenburen veroorzaken. Je ziet klachten vooral daar ontstaan waar huizen bouwtechnisch niet geschikt zijn voor splitsen of omzetten. Het liefst zie ik dat er eisen gesteld gaan worden aan de bouwkundige kwaliteit van een huis dat omgezet/gesplitst wordt”.

Is dat haalbaar?

“Dat zal niet makkelijk zijn. Het bouwbesluit laat niet toe dat je daar ‘een kop op kunt zetten’ -om het zo te zeggen. Je moet je daar wel aan houden. We kijken wel wat de ontwikkelingen hierin zijn in gemeenten als Amsterdam en Groningen (klik HIER en HIER). Waar we vooral last van hebben zijn de huisjesmelkers die grof geld verdienen aan deze panden. Juist in deze panden ontstaat ook vaak de overlast richting de buurt. Daarom kijken we ook naar de mogelijkheid om naast bouwkundige eisen een minimum aantal vierkante meter per omgezette kamer te bedingen”.

Bewoners klagen steen en been over de handhaving. De gemeente, zo is hun gevoel, komt nooit kijken, controleert niet en handhaaft niet. In ieder geval niet pro-actief, als er een aanvraag wordt gedaan. Komen die beleidsmakers van u überhaupt wel uit het Stadskantoor om in de wijken te kijken?

“We kunnen niet bij iedere aanvraag ter plekke gaan kijken. Soms wordt dat wel gedaan. Als een aanvraag volgens het bouwbesluit en het beleid in orde is, is dat ook niet nodig vanuit de optiek om een aanvraag al dan niet goed te keuren”.

Sommige wijken of delen van wijken zitten ‘op slot’. Daar zouden geen omzettingen en splitsingen meer mogen. Toch gebeurt dat daar regelmatig. Onlangs werd er zelfs in zo’n gebied een aanvraag voor een omzetting van een schuur naar kamerbewoning gedaan (klik HIER). Hoe kan dat?

“Dat zou niet mogen. Bewoners moeten dit direct aanhangig maken. Overigens ben ik geen voorstander ervan om wijken of buurten ‘op slot’ te zetten. We willen meer een toets op onder andere de bouwkwaliteit en de druk op de leefbaarheid. Wat mij betreft verdwijnt dus het beleid dat wijken ‘op slot’ zitten”.

Een ander punt van ergernis is, is de informatievoorziening. Je moet wel heel veel websites doorklikken, wil je te weten komen wat voor aanvragen er in jouw buurt of wijk zijn. Dat is wel heel erg bewonersonvriendelijk. Zeker voor bewoners die niet ICT-vaardig zijn, maar ook bewoners die dat wel zijn is dit geen laagdrempelige informatievoorziening. Een aantal jaren geleden had je de wijkberichten (in papiervorm). Daar kon je in een oogopslag zien wat er in je buurt aan de hand is. Kan dat niet anders?

“Ik ben niet de ICT-wethouder, maar ik zal het bij hem (wethouder Geldof) neerleggen. Je moet inderdaad actief (klik HIER) op zoek om die informatie te vinden”.

Een mager antwoord. De gemeente heeft gewoon de plicht om zo laagdrempelig mogelijk informatie met haar burgers te delen. Op wat voor manier dan ook. Iets anders: als bewoners een bezwaar maken ('zienswijze') tegen een omzetting of splitsing merken we dat zij vrijwel altijd nul op rekest krijgen. Heeft het überhaupt nog wel zin om als bewoner in het geweer te komen?

“De kans dat een aanvraag voor splitsing of omzetting wordt afgewezen na een zienswijze door bewoners is hooguit 5 tot 10%. Maar als je iets aan het beleid wilt veranderen of een situatie duidelijk wilt maken dat iets echt niet kan: maak stennis, zoek publiciteit. Nodig de pers uit, nodig raadsleden uit om te komen kijken. Dat kan wel helpen om iets te veranderen aan een bepaalde situatie”.

Waarom is die slagingskans zo gering? Wij horen van ambtenaren dat er 0,0 procent kans is op succes voor een bezwaar makende burger. Dan heeft die leefbaarheidstoets toch ook geen zin?

“Bij de uiteindelijk afweging en beslissing zijn we als gemeente gebonden aan wet- en regelgeving. Daar kunnen we niet zo maar aan voorbij gaan. Je hebt marginale ruimte om daar van af te wijken”.

Heeft nieuw beleid dan wel zin? Gaat er met de nieuwe beleidsvoorstellen dan echt wat veranderen? Wil je hierover meepraten, dan kan dat. Op dinsdag 31 maart organiseert de gemeenteraad een RaadsInformatieAvond (RIA) over woonomzettingen en splitsingen. Wil je hierover de gemeenteraad inlichten, dan kan dat door in te spreken. Meer informatie is HIER te vinden.

(Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen van de website Zo is Zuilen.)