The Humans van het Film Festival

Fotograaf Paul Piebinga is normaal op de Utrechtse straten te vinden om treffende straatfoto's te maken. Dit keer is hij op de rode loper bij het Filmfestival en verslaggever Oifik Youssefi volgt hem.

Een slechtere dag voor een rode loper-event had de organisatie van het Nederlands Film Festival niet uit kunnen kiezen. Het regent woensdagavond pijpenstelen, en dat heeft voor de nodige vertraging en frustraties gezorgd.

De BN’ers zouden om zes uur al op de rode loper te zien moeten zijn, maar door de regen en wellicht andere omstandigheden duurde het minstens nog een uur totdat de eerste, natgeregende beroemdheden aankwamen.

“Ik vind het nu al helemaal niks”, zegt Paul Piebinga. Piebinga is fotograaf en de oprichter van de wel bekende Facebook-groep Humans of Utrecht. Piebinga vertelt met Humans of Utrecht het verhaal van de straat; de uiteenlopende kronieken van Jan en alleman, met een alleszeggende foto als middelpunt.

“Ik zoek liever de actie zelf op, en nu moet ik wachten tot er mensen langskomen die maar al te graag gefotografeerd willen worden, en dan duurt het ook nog eens veel te lang”, zegt Piebinga teleurgesteld.

De andere fotografen zijn ook gefrustreerd. “Ik wil naar huis. Ik heb honger”, wordt er geroepen. Sommige fotografen en verslaggevers nemen even een kijkje buiten in de hoop dat het opgeklaard is, maar nee. De regenbui lijkt aan geen eind te komen, en even lijkt het erop alsof de spanning en sensatie er echt van af is.

Maar dan komen de eerste auto’s aan: een aantal super-de-luxe wagens met daarin een onherkenbare mensen. Ineens schudden de fotografen en verslaggevers hun frustraties af, en kluisteren ze zich vast aan de gouden omheining. Bewapend met hun enorme camera’s wachten de fotografen totdat de beroemdheden over de loper komen.

Piebinga houdt zijn camera in de aanslag en kijkt uiterst geconcentreerd naar de geparkeerde auto’s. De deuren gaan open, en dan stapt opeens minister Ronald Plasterk uit. Wat er dan volgt, heeft wel iets weg van een heuse veldslag: een spervuur aan flitsen en schreeuwende fotografen. “Ronald, kijk eens naar links!”

Piebinga blijft opmerkelijk kalm. Misschien komt dat door zijn lengte. Hij weet namelijk een flink aantal fotografen te overmeesteren en hoeft weinig te doen om de minister van Binnelandse Zaken goed in beeld te krijgen. “Mwah, ik vind het nog steeds een beetje mager. Dat wachten is echt drie keer niks”, zegt Piebinga.

De andere beroemdheden volgen snel: voormalig D66-‘er Boris van der Ham komt aangedruppeld en kijkt opgelucht. Het lijkt erop alsof hij zich indirect verontschuldigt voor zijn late aankomst. De fotografen nemen het hem absoluut niet kwalijk en richten al hun camera’s op hem. Ook aan Van der Ham wordt er gevraagd of hij in zo’n beetje iedere richting tegelijkertijd kan kijken. Piebinga kijkt uiterst geconcentreerd, maar lijkt niet van zijn à propos gebracht te kunnen worden. Ook nu maakt hij een uiterst scherpe foto met daarop een lachende Van der Ham. 

Dan wordt het stil. Het lijkt wel de alom bekende stilte voor de storm. Piebinga en de andere fotografen nemen even de tijd om op adem te komen of om de lenzen van hun camera’s om te wisselen. Piebinga vertelt dat hij zich nu wel enigszins kan voorstellen waarom sommige fotografen het wel leuk vinden om dit te doen. “Normaal gesproken zoek ik de spanning altijd op, en nu lijkt het wel alsof deze mij opzoekt. Erg leuk, maar ik mis de actie en de spontaniteit nog. Ik ben nog lang niet overtuigd.”

Na een paar minuten wachten, komen er opeens twee dames tevoorschijn. Voordat Piebinga ook maar doorhad wie er aanlopen, werd er massaal geschreeuwd en geflitst door de fotografen.

“Chantal! Kijk deze kant op!” “Halina, wat zie je er goed uit, zeg!” Het zijn de twee showvrouwen Chantal Janzen en Halina Reijn. De dames komen al lachend de rode loper over. Het is overduidelijk dat zij weten hoe ze de camera’s en de fotografen moeten bespelen. Hier hebben zij het voor het zeggen, en niet hen.

Maar Piebinga laat zich de kaas absoluut niet van het brood eten. Hij springt op een rood gestoffeerde balk achter de gouden omheining en weet zich nu nog groter te maken dan hij al was. Hij pakt zijn camera erbij en gaat lachend tekeer.

De dames kijken even zijn kant op en toen was het zeker: “Ik heb een aantal hele goede foto’s gemaakt”, zegt Piebinga triomfantelijk. En terwijl de dames verder gaan, neemt hij even de tijd om zijn foto’s te bekijken. Een brede grijns verschijnt opeens op Pauls gezicht. “Ik vind dit leuk”, zegt Piebinga. “Ik had het mis, er zit toch een zekere spanning aan rode loper-fotografie! Dus, hoe heten die dames eigenlijk?”