Rob van Barneveld: Op de basisschool maakte ik mijn eigen kleurplaten

De Utrechtse striptekenaar Rob van Barneveld exposeert nog tot en met 3 oktober een selectie van zijn werk in cafe Averechts. Ook is zijn derde Bloemmagazine uit. Nieuws030 had een ontmoeting met Van Barneveld, en sprak met hem over zijn rusteloze creativiteit, zijn werk en zijn twijfels.

Door Raymond Taams

Op een of andere manier zit striptekenen bij mij in hetzelfde vakje in mijn hoofd als postzegels verzamelen. Gewoon een tic die je hebt en die maar weinig mensen met je delen. 

“Haha, nou ja het is natuurlijk ook een heel klein wereldje. Er zijn in Nederland misschien honderd tekenaars die het professioneel doen, en dan nog verdienen ze het meeste geld met cartoons en tekeningen, niet eens met strips. Maar goed, met postzegels verzamelen kun je geen geld verdienen. Striptekenen is geen hobby, het is een passie waar je je werk van kunt maken als je het goed kunt.”

Maar hoe kun je bijvoorbeeld worden uitgegeven dan?

“Er zijn niet veel uitgeverijen in Nederland die strips uitgeven. Een paar maar. Hoe ik dat voor elkaar gekregen heb? Veel mailen naar ze en een eigen stijl ontwikkelen. Als je een eigen stijl hebt, val je op en weten mensen tegelijkertijd wat ze van je kunnen verwachten.”

Wat vind je zo leuk aan strips maken?

“Het is een vorm van escapisme. Goed, iedereen heeft wel dingen om even te ontsnappen uit de werkelijkheid: gamen of televisiekijken ofzo. Maar door te tekenen kun je je eigen wereld creëren”

Dat kan ook door een boek te schrijven. Waarom dan toch tekenen?

“Tekenen heeft voor mij een meerwaarde ten opzichte van schrijven. Als je een boek schrijft, zet je letters op papier en de lezer maakt daar in zijn hoofd zijn eigen beelden bij. Als tekenaar schep je een wereld die de lezer zich anders niet zo makkelijk in zou beelden. Om een voorbeeld te geven: als de makers van Fokke & Sukke zouden schrijven over een eend en een kanarie zou je niet precies de eend en kanarie voor je zien die je nu voor je ziet."

Teken je omdat je de echte wereld vervelend vindt?

“Nee, ik vind de wereld niet vervelend.”

Hoe teken je?

“Ik teken vaak in de ochtend. Dan zitten er nog niet zoveel gedachten in mijn kop. Lekker muziekje op en gaan.”

Als er niet veel gedachten in je hoofd zitten, heb je geen inspiratie toch?

“Jawel, dat gaat bij mij de hele dag door. Ik zit de hele tijd dingen op te schrijven op mijn telefoon. Heel neurotisch en onrustig ja, haha, dat geef ik onmiddellijk toe. Het zijn altijd situaties die inspiratie opleveren. Toen ik als barman bij een poppodium werkte, bestelde een man een biertje. Ik kon hem niet goed verstaan en dacht dat hij om een beertje vroeg. Dat wordt dan dus een cartoon. Man bestelt biertje aan bar en de barman geeft hem een pluchen beertje.”

Hoe vermoeiend is het om de hele tijd dat soort gedachtenkronkels te hebben?

“Valt mee. Ik zou er vooral moe van woorden als ik niet zou kunnen tekenen.”

Wanneer begon de tekendrift?

“Oh, op de basisschool al. Daar maakte ik mijn eigen kleurplaten. Samen met een vriendje deed ik dat. We vonden het gewoon veel leuker om onze eigen kleurplaten te maken.”

Dat klinkt buitengewoon ernstig.

“Ja, ik was een vreselijk druk kind. Ik moest mijn energie kwijt. Gelukkig vond ik snel de juiste uitlaatklep.”

En dan word je volwassen, moet je gaan studeren en achter de meisjes aan. Was dat geen moment om te stoppen met tekenen?

“Veel mensen stoppen inderdaad, maar ik ben er in blijven hangen. Hoewel ik gewoon een gezond sociaal leven heb en een baan hoor. Ik probeerde ook weleens voordeel te hebben van het tekenen tijdens mijn studie. Door klavertjes vier te tekenen op een tentamenpapier, maar dit leverde helaas nooit extra punten op.”

Is je stijl veranderd gedurende de jaren?

“Mijn stijl is losser geworden. Tekeningen die ik vijf jaar terug maakte, waren strakker. Op een of andere manier gaat het makkelijker naarmate ik ouder word. Alsof het meer in mijn hand zit. Veel meer spontane lijnen trek ik, ik maak minder schetsen vooraf.”

De website van Rob van Barneveld.