Uterech heb een flink aantal tennisverenigingen, verspreid over de stad. Clubs met een uniek verleden en een wetenswaardig heden. In Nieuws030 passeren zij allemaal in willekeurige volgorde de revue.

Aan de Laan van Maarschalkerweerd bruist het elk weekend van de sportieve bedrijvigheid. Aan de ene kant liggen de velden van sportpark Zoudenbalch en aan de andere kant de sportvelden van Sportvereniging Kampong. Je zou het de Boulevard of Sports Life kunnen noemen.

In 1902 bestond de vereniging uit een voetbal- en een cricketafdeling. Hockeyspelers kregen vanaf 1935 onderdak bij de vereniging. Squash volgde in 1978 en vanaf 1979 liepen er ook sporters met een tennisracket rond op het sportcomplex. Acht jaar later werd er zelfs nog ruimte gevonden voor een afdeling Jeu de Boules.

Hein Halfschepel (49) is een tennisliefhebber die al vanaf 2001 actief is bij Kampong. Zijn beide ouders en zus tennisten bij een club in Franeker en Hein deed vanaf zijn zevende enthousiast met hen mee. Een jaar later al mocht hij meedoen met de intensieve KNLTB-training, wat hij twee jaar heeft gedaan.

Na de middelbare school zocht hij het avontuur op in de Verenigde Staten. Hij zat daar een jaar op een High School, speelde in het High School tennisteam en won de prijs voor Most valuable player van het team.

Terug in Nederland ging Hein naar het CIOS (Centraal Instituut Opleiding Sportleiders) in Heerenveen met tennis als specialisatie: ‘Ik kreeg daardoor de mogelijkheid om veel met tennis bezig te zijn en werd al snel beter. Ik ging in twee jaar tijd van categorie 8 naar 4 en ik ben uiteindelijk categorie-3 speler geworden.’

Met het CIOS-diploma op zak verhuisde Hein naar Utrecht voor de studie oefentherapie Cesar - Mensendieck aan de Hogeschool Utrecht en werd lid van ULTC Iduna. Zijn stage deed hij in Groningen waar hij twee jaar bij studentenclub Veracket heeft gespeeld. Vervolgens kreeg hij een baan in Amsterdam, maar verhuisde terug naar Utrecht: ‘Ik ben toen in 2001 lid geworden van Kampong, want ik hoorde verhalen dat het daar heel gezellig was. Ik had toen meteen goed contact met de hoofdtrainer Ron van der Kroon, kon daar gelijk meetrainen en ik voelde me welkom op de club. Ron wist dat ik het CIOS had gedaan en dat ik een trainerslicentie heb. Hij vroeg of ik niet een avondje les wilde geven en dat ben ik sinds die tijd altijd blijven doen. Ik heb weleens een periode twee avonden lesgegeven, maar dat is toch wel erg veel naast mijn werk als oefentherapeut en een gezin.’

Hein heeft sinds zijn komst bij Kampong een enorme ontwikkeling van de tennisafdeling meegemaakt: ‘In het begin waren er vijf banen waarbij er twee bij het clubhuis lagen en drie helemaal achter in het park. Daardoor was er weinig echte tennissfeer op de club. Het was toch vooral een club met hockey en voetbal waar ook tennis was. Nu liggen de banen mooi bij elkaar en we hebben een eigen clubhuis. Dit geeft veel meer de sfeer van een echte tennisclub. In de coronaperiode heeft de club nog een enorme boost gekregen omdat tennis een van de sporten was die door konden gaan. Er zijn toen heel veel nieuwe leden bij gekomen en er was een enorme wachtlijst. Als trainer vond ik de coronatijd heel bijzonder. Mensen waren toen zo ontzettend blij dat ze mochten tennissen en de tennisles was vaak het enige leuke uitje dat ze hadden in de week. Dan merk je heel direct hoeveel tennis kan bijdragen aan de mentale gezondheid van mensen.’

Er zijn meerdere aspecten van het tennis die Hein aanspreken. Qua tennisspel is het vooral het gevoel dat je hebt als je een bal echt lekker raakt en de bal hard van je racket gaat, zonder dat het kracht kost. Maar het sociale aspect vindt hij ook heel belangrijk: ‘Zo heb ik erg genoten van de jaren dat ik bij Kampong competitie speelde met een leuk groepje vrienden, zoals mijn dubbelmaatje Koen Everink.’ Tien jaar lang streden zij samen op de tennisbaan om de punten binnen te halen, maar daar kwam in 2016 een noodlottig einde aan toen zijn dubbelpartner werd vermoord in Bilthoven. Een tragische gebeurtenis en zwaar om te verwerken. In 2021 moest Hein een volgende klap opvangen toen zijn vrouw ongeneeslijk ziek werd. Zij is in de zomer van 2024 overleden. Tijdens het ziekteproces kreeg hij veel steun van de leden van Kampong aan wie hij lesgaf. Zij leefden met hem mee en veel van hen waren aanwezig op de uitvaart: ‘Dat vond ik heel mooi en bijzonder om mee te maken, die verbondenheid!’

Hein geeft aan dat een goede trainersstaf, met trainers die allemaal al jaren bij de club zitten, bijdraagt aan een comfortabel gevoel dat leden ervaren bij deze club. Hierdoor willen en blijven veel leden ook graag trainen.

Dankzij een groep enthousiaste vrijwilligers is het bij de club goed geregeld en worden er allerlei activiteiten georganiseerd, zoals tossbijeenkomsten, een interne laddercompetitie, clubkampioenschappen voor jeugd en senioren, dagtoernooien en het Fenneke Schutte Open weekendtoernooi.

Fenneke Schutte begon vlak na de Tweede Wereldoorlog met hockey bij Kampong en richtte in 1979 de afdeling tennis op. Tientallen jaren verzorgde zij de tennisledenadministratie en spande zij zich in voor de tennisafdeling. Zij was ook bondsscheidsrechter op het hoogste niveau bij de KNLTB. Ze is zelfs actief geweest als lijnrechter op Wimbledon. Na haar overlijden is het open toernooi van Kampong naar haar vernoemd.

Begin jaren negentig speelde ondergetekende de finale op het open toernooi van Kampong, een D1 toernooi (thans speelsterkte 7-8). Voor het eerst speelde ik onder het toeziend oog van een umpire. Een vrouw waar autoriteit vanaf straalde, objectiviteit en kennis van de regels. Grote kans dat het Fenneke is geweest die de lakens tijdens die wedstrijd uitdeelde.

Ik won een sportshirt, de enige prijs in mijn leven waar ik nog steeds profijt van heb. En ik zeg u dit: Hein Halfschepel draagt Kampong een heel warm hart toe, maar vanwege dat onverslijtbare shirt en die onberispelijke umpire kan Kampong natuurlijk ook bij mij niet meer stuk …