Raymond Taams - Verveeld wachtend op de Derde Wereldoorlog, die niet komt, dat is nog het allerergste, onze levens blijven kabbelend en saai, gebukt als we gaan onder bureaucratie en onze hang naar status en materie, verzin ik grappen voor een stand-up-comedy-optreden dat ik waarschijnlijk nooit aandurf, net schoot me bijvoorbeeld iets te binnen over een man die verslaafd is aan ‘content’, iemand dus die een ongezond groot aantal nieuwsartikelen of human interest-verhalen per dag tot zich moet nemen om zich goed te voelen, ach, laat ook maar, ik vind het nu al niet grappig.

Welkom bij aflevering 29 van Negativi-tijd!, waarin ik u eindelijk eens boter bij de vis moet gaan leveren, probleem blijft echter dat deze rubriek bedoeld is als een klein zwart gat in het wereldwijde web, een plek waar de content alle andere content opeet.

Inhoud is daarom uit den boze, gelukkig blijken de meeste hedendaagse fenomenen bij nadere inspectie slechts vorm, denk aan de pogingen van de gemeente Utrecht om burgers bij de besluitvorming te betrekken.

Omdat Negativi-tijd! zijn doel voorbijschiet wanneer ik serieus in het burgerparticipatiedossier duik, heb ik besloten een lange zomerstop in te lassen, eentje die misschien wel tot mijn laatste adem voortduurt, want zoals iedere medewerker van een hospice of andersoortig sterfhuis weet, zeggen mensen op hun sterfbed allemaal hetzelfde: dat ze te veel werkten gedurende hun leven.

Ik schrijf deze allerlaatste alinea van Negativi-tijd! op de achterbank van een Toyota Prius, welke zich met een snelheid van honderddertig kilometer per uur voortbeweegt over de Duitse Autobahn. Volgens Google duurt het nog minstens zes uur tot we onze eindbestemming, een plaatsje in de Zwitserse Alpen nabij de Italiaanse grens, bereiken, ik zal de tijd gebruiken om te oefenen met nietsdoen.

Overigens verwacht ik nog vier decennia te leven, met of zonder Derde Wereldoorlog. 

Dag!